Wereldbibliotheek, 2013
De mens is een uniek verschijnsel in de evolutie, begiftigd met een zelfreflecterend bewustzijn waarmee veel goeds is opgebouwd in de menselijke samenleving. Maar er zijn ook ontwikkelingen in gang gezet die de samenhang in het evolutieproces ernstig verstoren.
Allerd Stikker heeft zich jarenlang verdiept in de wetenschappelijke en filosofische literatuur over de aard van de magistrale samenhang in het evolutieproces, en in de rol die de mens daar nu in speelt.
Met En de mens speelt met de tijd geeft hij een indringende analyse van de verrassende mysteriën, universele wetmatigheden en ingrijpende discontinuïteiten in dit proces. Hij komt tot duidelijke conclusies over waarom door toedoen van de mensheid de samenhang in het evolutieproces nu zoek is geraakt, en tot concrete aanbevelingen hoe de individuele mens zich bewust kan worden van de kritieke fase waarin wij nu terecht zijn gekomen, en hoe die binnen de komende 25 jaar wellicht nog in goede banen geleid kan worden.
Aanleiding
#Broodtekst# Wat is de essentie van het leven, de wereld om ons heen? Wat is onze rol als mens daarin en hoe zijn we hier terecht gekomen? Iedereen die zich verwondert over de magie, de veelkleurigheid, maar ook de rauwheid en complexiteit
van het leven, zal bij tijd en wijle tegen deze vragen aanlopen. Voor de een ligt het antwoord in religie of spiritualiteit, voor de ander in filosofie of wetenschap. En weer een ander begint het te duizelen en gaat liever over tot de orde van de dag.
Gedurende de vele omzwervingen in mijn leven kwam ik altijd weer het raadsel tegen dat in de geschiedenis van ons bestaan al zoveel mensen heeft beziggehouden: het raadsel van de schepping. Sinds mijn studie in Delft, die in 1946 begon, heb ik mij intens verwonderd over de schepping, over de vormen, de kleuren, de geluiden en de stemmingen. In mijn opleiding tot scheikundig ingenieur, gespecialiseerd in fysische technologie, werd daar geen aandacht aan besteed.
Een voorval
Een schijnbaar onbeduidend voorval bracht mij tot het besef van het verschil tussen wat ik in Delft leerde en wat er in de schepping gebeurt. Het was tijdens een wekenlang durend project op het laboratorium voor organische scheikunde, waar ik een gecompliceerde organische kleurstof moest maken uit een aantal chemische grondstoffen. Dit ging gepaard met chemische reacties, vaak onder verhoogde temperatuur en druk en met verschillende scheidingstechnieken. En dat alles op basis van op papier berekende scheikundige formules en reactievergelijkingen. Al ploeterend door deze handelingen werd ik op een avond bij thuiskomst op mijn kamer verrast door een prachtig gekleurd bloemetje dat gedurende die dag ontstaan was in een bloempotje.
Lees hier de rest van de inleiding.
(pdf opent automatisch in nieuw venster)